สรุปชีวิตปี 50
การเงิน
ลุ่มๆดอนๆ 555
การงาน
หลังจากบ.ผลิตรายการโทรทัศน์ที่ฉันเคยทำ เจอพิษเศรษฐกิจบ.ปลดพนักงานออก แน่นอนรวมทั้งฉันด้วย ตกงานอยู่เดือนนึง ก็ได้งานที่ใหม่ ทำนิตยสาร ทำหนังสืออย่างที่หวังไว้ >_< จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ฉันก็ทำงานหนังสือที่รัก มา 8 เดือนแล้ว เพื่อนฉันคนนึงที่ทำงานหนังสือเหมือนกัน บอกว่า ทำหนังสือนี่มันบั่นทอนสุขภาพร่างกายดีฉิบหาย ใช่ เห็นด้วย เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะงานมันไม่มีเวลาพักไง จะบอกว่ายังไงดี คือพอปิดเล่มปุ๊บ ให้ฝ่ายอาร์ตไปจัดหน้า กองบก.ก็ต้องเตรียมข้อมูลทำต้นฉบับของเล่มต่อไปทันที พร้อมกับทำหน้าที่ตรวจต้นฉบับที่เขาจัดหน้าเส็ดแล้วพร้อมๆกันไปด้วย งานบางครั้งก็เขียนไม่ออก ต้องเอากลับมาเขียนที่ห้อง เพราะไม่มีสมาธิ ร้อยแปดสิ่งที่บั่นทอนร่างกายแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยอมทำนะ เพราะฉันรักงานหนังสือนี่นาเพื่อนฉันคนนึงบันทึกไว้ว่า คนเรามักตายเพราะสิ่งที่ชอบ สำหรับฉันคงตายเพราะงานหนังสือ ตายเพราะไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่ใช่ฉันไม่รักตัวเอง เลยไม่พักผ่อน แต่เพราะฉันมีความสุขเมื่อทำในสิ่งที่รัก-งานหนังสือไง ถ้าฉันจะตายเพราะมัน ฉันก็ยอม
ความรัก
สุข เศร้า เหงา มีครบทุกรสทำไมนะ เวลาที่เรามีความสุข มีความรัก มันมักจะอยู่กับเราไม่นานสรุปความรัก มันก็นะ สำหรับฉันมันเป้นความทรงจำดีๆ บางครั้งก็คิด อยู่คนเดียวเป้นโสดมันก็ดี แต่บางเวลา บางห้วงอารมณ์ มันก็เหงา เหมือนใน รักแห่งสยาม ที่บอกว่า "...ความเหงามันเหี้ยใส่เรา..." ตอนนี้ความเหงามันเหี้ยใส่ฉัน เพื่อนคนนึงบันทึกไว้ว่า ในโลก hi5 มันก็ดี เพื่อนเยอะ แต่มันก็จับต้องไม่ได้ ตอนนี้ฉันเริ่มเห็นด้วยแล้ว แต่อีกความหมายหนึ่งของ hi5 มันทำให้เราได้เจอ พบ ดู เพื่อนใหม่ๆ ซึ่งอาจจะไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพื่อนเก่า ที่หายหน้ากันไปนานของเรานั่นเอง
ชีวิตในปี 51
1. ฉันจะไม่ขี้เกียจ ไม่ผลัดวันประกันพุ่ง
2. ฉันต้องอัพเกรดความรู้ของตัวเอง เพราะฉันยังโง่ในหลายๆเรื่องอยู่เลย
3. ฉันต้องทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอัน เพื่อนคนนึงของฉันบอกว่า อีก 3 ปีกูก็อายุ 28 แล้ว แต่ยังไม่มีเหี้ยอะไรเลย ปีหน้าคงต้องมุ่งมั่นกว่านี้แล้ว ใช่ เห็นด้วย ปี 51 ที่จะถึง ฉันก็อายุ 24 แต่ฉันยังเป็นเด็กน้อย ขอเงินแม่พ่ออยู่เลย เพราะฉะนั้นฉันต้องเริ่งทำตั้งแต่ข้อ 1. ให้ได้โดยเร็ว
สุดท้าย
ขอให้เพื่อนใน hi5 ทุกคน และเพื่อนทั่วโลกที่มีชีวิตอยู่ร่วมทศวรรษเดียวกัน บังเกิดแต่ความสุข ความสำเร็จ...
Happy New Year 2008
การเงินลุ่มๆดอนๆ 555
การงาน
หลังจากบ.ผลิตรายการโทรทัศน์ที่ฉันเคยทำ เจอพิษเศรษฐกิจบ.ปลดพนักงานออก แน่นอนรวมทั้งฉันด้วย ตกงานอยู่เดือนนึง ก็ได้งานที่ใหม่ ทำนิตยสาร ทำหนังสืออย่างที่หวังไว้ >_< จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ฉันก็ทำงานหนังสือที่รัก มา 8 เดือนแล้ว เพื่อนฉันคนนึงที่ทำงานหนังสือเหมือนกัน บอกว่า ทำหนังสือนี่มันบั่นทอนสุขภาพร่างกายดีฉิบหาย ใช่ เห็นด้วย เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะงานมันไม่มีเวลาพักไง จะบอกว่ายังไงดี คือพอปิดเล่มปุ๊บ ให้ฝ่ายอาร์ตไปจัดหน้า กองบก.ก็ต้องเตรียมข้อมูลทำต้นฉบับของเล่มต่อไปทันที พร้อมกับทำหน้าที่ตรวจต้นฉบับที่เขาจัดหน้าเส็ดแล้วพร้อมๆกันไปด้วย งานบางครั้งก็เขียนไม่ออก ต้องเอากลับมาเขียนที่ห้อง เพราะไม่มีสมาธิ ร้อยแปดสิ่งที่บั่นทอนร่างกายแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยอมทำนะ เพราะฉันรักงานหนังสือนี่นาเพื่อนฉันคนนึงบันทึกไว้ว่า คนเรามักตายเพราะสิ่งที่ชอบ สำหรับฉันคงตายเพราะงานหนังสือ ตายเพราะไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่ใช่ฉันไม่รักตัวเอง เลยไม่พักผ่อน แต่เพราะฉันมีความสุขเมื่อทำในสิ่งที่รัก-งานหนังสือไง ถ้าฉันจะตายเพราะมัน ฉันก็ยอม
ความรัก
สุข เศร้า เหงา มีครบทุกรสทำไมนะ เวลาที่เรามีความสุข มีความรัก มันมักจะอยู่กับเราไม่นานสรุปความรัก มันก็นะ สำหรับฉันมันเป้นความทรงจำดีๆ บางครั้งก็คิด อยู่คนเดียวเป้นโสดมันก็ดี แต่บางเวลา บางห้วงอารมณ์ มันก็เหงา เหมือนใน รักแห่งสยาม ที่บอกว่า "...ความเหงามันเหี้ยใส่เรา..." ตอนนี้ความเหงามันเหี้ยใส่ฉัน เพื่อนคนนึงบันทึกไว้ว่า ในโลก hi5 มันก็ดี เพื่อนเยอะ แต่มันก็จับต้องไม่ได้ ตอนนี้ฉันเริ่มเห็นด้วยแล้ว แต่อีกความหมายหนึ่งของ hi5 มันทำให้เราได้เจอ พบ ดู เพื่อนใหม่ๆ ซึ่งอาจจะไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพื่อนเก่า ที่หายหน้ากันไปนานของเรานั่นเอง
ชีวิตในปี 51
1. ฉันจะไม่ขี้เกียจ ไม่ผลัดวันประกันพุ่ง
2. ฉันต้องอัพเกรดความรู้ของตัวเอง เพราะฉันยังโง่ในหลายๆเรื่องอยู่เลย
3. ฉันต้องทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอัน เพื่อนคนนึงของฉันบอกว่า อีก 3 ปีกูก็อายุ 28 แล้ว แต่ยังไม่มีเหี้ยอะไรเลย ปีหน้าคงต้องมุ่งมั่นกว่านี้แล้ว ใช่ เห็นด้วย ปี 51 ที่จะถึง ฉันก็อายุ 24 แต่ฉันยังเป็นเด็กน้อย ขอเงินแม่พ่ออยู่เลย เพราะฉะนั้นฉันต้องเริ่งทำตั้งแต่ข้อ 1. ให้ได้โดยเร็ว
สุดท้าย
ขอให้เพื่อนใน hi5 ทุกคน และเพื่อนทั่วโลกที่มีชีวิตอยู่ร่วมทศวรรษเดียวกัน บังเกิดแต่ความสุข ความสำเร็จ...
Happy New Year 2008
